We zullen maar beginnen bij de dingen die vaststaan. Op dit moment heb ik nog 2 weken schoolgaan voor de boeg. Daarna komen de examens en de stage. Examens is allemaal niet erg, het geeft tijd voor wat andere dingen. De stage is een ander paar mouwen. Hoe langer hoe meer bekruipt de schrik mij (natuurlijk). Ga ik het daar wel fijn vinden, ga ik er dingen kunnen bijleren of mezelf kunnen bewijzen, gaan de mensen mij een goeike vinden en als laatste kloefer; zal ik erna weten wat ik wil?
Want dat is natuurlijk het grootste spook in mijn hoofd op dit moment. Wat moet ik volgend jaar gaan doen? Op dit moment is er weer een overvloed aan mogelijkheden. Naar Leuven (3j) of naar Brussel (2j). Elke universiteit komt met haar voor- en nadelen. Mijn dromigerigheid zegt dan weer een jaartje op verschillende plaatsten werkervaring te gaan opdoen, een soort stage, en ja, ook in Engeland (off course). Of misschien wil ik wel meteen mijn eigen baas zijn? Een zaakje opstarten, samen met Kleo en Nele (ik hoor mama al afkomen...) en dan leuke dingen maken. We hebben al vaak genoeg samen gedroomd op café, maar dat is café he...
Chiro
Op 12 augustus is het zover, dan is het gedaan, dan plooien we met z'n zessen de chirovlag op. The end of an era! Althans, dat willen we laten denken. Niets is echter minder waar. Ook zonder ons (het magische '84) zal Chiro Lummen immers fantastisch verder blijven bestaan! Het heeft zo zijn positieve en negatieve kanten.
Positief in die zin dat ik "weg" kan uit Lummen, iets helemaal nieuws kan starten (al wil ik dat niet voor 100%, sommige mensen wil ik niet achterlaten) Plan op dit moment is om elke zondag die uurtjes te besteden aan het spelen met en het voorlezen aan kindjes in een ziekenhuis, moet zeker zo fantastisch zijn.
Het negatieve is het gemis dat er zal ontstaan. Ik kan me uiteindelijk niets beters inbeelden dan elke zondag met dezelfde geweldige kinderen spelen, met "mijn" kindjes op kamp gaan en te zien hoe je iets voor hen kan betekenen én andersom. En ook het gemis van een bende vrienden, want in een leidingsploeg van bijna 50 man groot is er altijd wel iemand om op terug te vallen.
Muziek
Dan die muziek. 2 harmonies en een stukje zang, dat is het op dit moment. Ik hoop dat ik volgend schooljaar nog in Leuven kan spelen en het waard kan zijn er te spelen. Het op- en afgerij tussen Leuven en Lummen moet gedaan zijn. Ik houd dat niet meer vol. Vertrekken op de koorrepetitie, amper iets gerepeteerd om dan te laat aan te komen in Leuven en het gevoel te hebben het niet te verdienen daar op die eerste rij te zitten, het gevoel te hebben alsof ik Erwin en al degenen die mij die kans hebben gegeven teleurstel, ik niet opleef naar hun én mijn wensen. Er is toch een groot verschil tussen Leuven en Lummen...
En ja, die zang. Er is niets zo fijn als op een podium staan, aan een micro, het is effectief verslavend! Maar ik denk dat dit zich nooit verder zal uitbouwen, al is het maar omwille van mijn gebrek aan initiatief.
Life
Van het leven verwacht ik simpelweg dat het beter wordt. Nieuwe ervaringen, nieuwe mensen, nieuwe energie. Ik kijk al weer veel te hard als gezond uit naar september 2007. Het staat een beetje symbool voor alles nieuw is, geen chiro meer, weg uit Hasselt; nu alleen nog uitvissen wat dat nieuws dan juist wel inhoudt...
Voor de rest komt Joa over twee weken terug naar België. Ook daar ben ik benieuwd naar, ik hoop dat we op een bizarre manier leuke vriendjes zullen worden!
Genoeg gezeverd; nu een pintje drinken!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten