Na een hels weekend net een zalig rustige klasavond achter de rug. Niets zo goed als een hapje gaan eten en sneaken in tof gezelschap (met dank aan Flusu, Jolien en Ruth)
Recensie-opdracht van de maand:
Blood Diamond
Een fantastische film die helemaal in uw lijf kruipt, nazindert, vragen achterlaat; kortom absoluut de moeite om te gaan zien (vanaf 24 januari).
Voor de tweede keer in nog geen 7 dagen werden we geconfronteerd met het concept "bloeddiamanten". Tot voor kort nog nooit over gehoord in mijn kleine naïeve wereld, maar diamanten zijn dan ook niet echt mijn ding.
Enfin, waar komt het op neer? In Afrikaanse landen worden mannen door rebellen gedwongen in diamantmijnen te werken. De diamanten worden verkocht in ruil voor wapens om het rebellenleger in stand te houden. Zo komen ze in het Westen, waar ze als zoete broodjes verkopen, want diamonds are nu eenmaal a girl's best friend en elke echte vent zou toch moeten weten dat je een vrouw enkel gelukkig maakt met echte diamanten!
Blijkt dan nog eens dat diamanten niet zo schaars zijn als u en ik (en dan vooral ik) wel dachten. Nee, ze worden bijna allemaal opgekocht door één enkel bedrijf dat zo de prijzen hoog kan houden en dan nog eens miljoenen uitgeeft aan reclamebestedingen. (Jaja, er is al veel geld gevloeid naar die ene universele zin)
Hip hoi PR?
Het doet me toch weer hard nadenken over ons "vak". De reputatie van PR is vals te zijn, te liegen, nooit volledig eerlijk en ergens is dat ook zo. Ik hoop mijn PRkennis ooit te kunnen gebruiken voor goede, constructieve dingen! Maar er zijn genoeg mensen op deze wereld die hun geld verdienen met het in stand houden of creëren van imago's die nu eenmaal niet koosjer zijn.
Hoe meer ik over die conflictdiamanten lees, hoe harder ik toch weer eens wakker geschud word. De Beers had zoveel schrik voor wat deze prent zou veroorzaken dat ze zo maar even 12 miljoen euro uittrokken voor hun reclamecampagne afgelopen kerstperiode! 12 miljoen euro!! Damn. Ook de Wereldraad voor Diamant deed zijn duit in het zakje met een website www.diamondfacts.org. Hier dus de nadruk op wat de diamantsector allemaal al niet voor Afrika betekend heeft en het Kimberley Process Certification Scheme (het zou elke steen traceerbaar moeten maken van de mijn tot de slijperij) Als reactie en parodie: www.realdiamondfacts.org.
Nog enkele bemerkingen:
- België krijgt zowaar twee eervolle vermeldingen: Antwerpen wordt natuurlijk vermeld als grootste diamantcentrum (there's no such thing as bad publicity?). Verder komt Leopold II nog even voorbij als eerste man die het nodig vond handen af te hakken en dat wel in Congo. Elke 100e slaaf (?) mocht dit ondergaan om zo te zorgen dat ze wisten wie de baas was. (ik had dit precies nog al eens gehoord, maar waar??)
- Voor de wakkere kijker wordt wel zeker duidelijk dat het gaat over de tijd vóór het Kimberley Process. Verbetering is er dus ondertussen al wel.
- Het is ook nog het vernoemen waard dat Leo ne vent is geworden ondertussen. Ik heb hem graag bezig gezien, het broekventje van Titanic is verdwenen en het staat hem. Maar nog meer een staande ovatie voor Djimon Hounsou! Deze 43-jarige Afrikaan had mijn hart al gestolen als Juba in Gladiator (we will meet again, but not yet... not yet) en heeft bij deze nog een klats respect meer gekregen. Applaus!
- En al laatste: Ik ben niet goed in het schrijven met titeltjes, excuses voor de lange tekst :)
